Zatrute Ziarno - Obcy

Najprostsza prawda o człowieku jest taka, że stanowi on bardzo dziwny byt; jest niemal obcym na ziemi. 

Trzeźwo patrząc, więcej w nim nawyków jakiegoś obcego z innej planety. 

Ma niedobrą zaletę i niedobrą wadę. 

Nie potrafi spać w swojej własnej skórze; nie może ufać własnym instynktom. 

Jest twórcą ruszającym swoimi cudownymi dłońmi i palcami z pewnego rodzaju ułomnością. Zawinięty w sztuczne bandaże, zwane ubraniami; podpiera się sztucznymi kulami, zwanymi meblami. 

Jego umysł ma te same wątpliwe przywileje i te same dzikie ograniczenia. 

Sam pośród zwierząt, odczuwa potrzebę oddalenia swoich myśli od źródłowych realiów swojego fizycznego jestestwa; ukrycia ich, jak w przypadku jakiejś wyższej konieczności, która wytwarza tajemnicę wstydu. 

Bez względu na to, czy chwalimy te rzeczy jako naturalne dla człowieka, czy wykorzystujemy jako sztuczne w naturze, wciąż pozostają one jedyne w swoim rodzaju.

„Wiekuisty człowiek” - G.K. Chesterton

Potwór zwany człowiekiem nakreślony przez Chestersona wydaje mi się trafny a jednocześnie coś we mnie opiera się temu uogólnieniu.

Może nie chodzi o to, by rozpoznać samego siebie w Obcym, ale by rozpoznać Obcego w sobie samym.